BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

Από προσώπου γης...


Όχι, δεν μιλούσα πολύ. Μάθαινα να κρατάω μέσα μου ότι με ενοχλούσε. 'Έμαθα να συζητώ με τον εαυτό μου.
΄Εμαθα να ΤΟΝ ξεχνάω.
Σε γελασάνε μικρή.
Δεν μπορείς να θυμάσαι και να ξεχνάς όποτε θέλεις. Απαράβατος κανόνας και βάρβαρος συνάμα. Όποιος σου είπε πως μπορείς να τα βάλεις με την ψυχή σου, σου είπε ψέματα μικρή. Γιατί όντως είσαι μικρή. Και δεν θα μεγαλώσει ποτέ το παιδί που ζει μέσα σου, γιατί εσύ δεν το αφήνεις. Δεν είναι δύσκολο. Το μονό που έχεις να κάνεις, είναι να αγαπήσεις το παρελθόν σου, πριν μισήσεις το μέλλον σου. Πως να αγαπήσεις αυτό που σε πονά όμως; Γιατί δεν παλεύεις; ((Γιατί να παλέψω;)) Γιατί τα παρατάς; ((Γιατί όχι;)) Τα παρατάς, γιατί όταν μιλάς την γλώσσα του κόσμου, δεν σε καταλαβαίνει κάνεις. Και όταν μιλάς στην γλώσσα του πολέμου, σε κατακρίνουν οι ίδιοι οι πολεμιστές. Και που θα πας; Από ποιόν θα κρυφτείς έτσι όπως είσαι; Σκάσε. ΣΚΑΣΕ. Με κουράζεις. Με πληγώνεις. ΜΕ ΠΟΝΑΣ. Μπορείς να τρυπάς με τα λόγια σου, αλλά δεν σου επιτρέπω να το κάνεις. Μπορείς να διαπεράσεις με τις λέξεις σου, αλλά δεν σου επιτρέπω να το κάνεις. Μπορείς όμως και το κάνεις. Και δεν μετρά η άποψη μου όταν έχεις ήδη αποφασίσει να με ταπεινώσεις. Τότε γιατί να έχω άποψη; Τότε γιατί έχω άποψη; Κανείς δεν μου απαντά, και όποιος προσπαθεί, ποτέ δεν μου δίνει μια πλήρη απάντηση. Απλά δεν γνωρίζει την απάντηση. Απλά μιλά για να μιλά. Τόσο απλά, που μια εικόνα ενός σιδηροδρομικού σταθμού μπορεί να σε κάνει να βάλεις τα κλάματα. Τόσο επώδυνα, που κλαις και μισείς τον εαυτό σου. Τόσο, τόσο...

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

ΒΑΒΕΛ

ΖΩ… το ξέρω γιατί μου το είπατε. Μου το είπατε σε πολλές γλώσσες. Αλλά πάνω από όλα ζω γιατί το βλέπω… Zω γιατί το νοιώθω. Bλέπω τον κόσμο και βλέπω τα σύννεφα. Bλέπω τους ανθρώπους και βλέπω την καταστροφή. Βλέπω την ζωή σας και τον θάνατο σας. Είστε ευτυχισμένοι αλλά είστε απεγνωσμένοι. Παλεύετε να μεγαλώσετε, για να αναπολήσετε την παιδική σας ηλικία. Παίζετε με παιχνίδια σαν να μη μεγαλώσατε ποτέ. Παίζετε με όπλα, σαν να γεννηθήκατε μεγάλοι. Άπειρη η βλακεία σας όταν δεν ξέρετε τι θα πει παιχνίδι. Μαθαίνετε στα παιδιά σας να σκοτώνουν για να μη ζητήσουν βοήθεια. Σκοτώνεται τα παιδιά σας για την τιμή σας. ΒΟΉΘΕΙΑ. Ο κάθε ήχος για σας είναι μια εκτοξευμένη σφαίρα. Ξεχνάτε τι θα πει η μελωδία της ησυχίας. Μαλώνετε. Πέφτετε στο κενό και θυμώνετε με αυτόν που σας κλότσησε κατ’ εντολή σας. Δε δέχεστε την διαφορετικότητα σας. Είστε άδειοι. Έρημος η ψυχή σας και άμμος τα αισθήματα σας. Σας πιάνει πανικός όταν είναι να χάσετε και πεθαίνετε για να νικήσετε. Φοβάστε να επικοινωνήσετε. Σας πονούν οι λέξεις που προφέρετε γιατί δεν τις πιστεύεται. Δεν ξέρετε καν τι σημαίνουν. Ο χρόνος δεν σας αγγίζει γιατί δεν θυμάστε. Απλά περιφέρεστε… Απλά ζείτε… απλά ΖΩ…