BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS

Σάββατο 22 Μαΐου 2010

Συζητώντας

Όταν υπάρχει αποστασιοποίηση, χάνεις την αίσθηση. Λειτουργείς μόνο με την γνώση. Ίσως και το ένστικτο, μόνο που το δικό μου είναι λίγο προβληματικό. Είμαι σε διάσταση με τον εαυτό μου, και τα βλέπω όλα θολά. Έχω πάρει ένα προσωρινό διαζύγιο με το είναι μου. Να ξεχωρίσω τι θέλω από τη ζωή μου. Ο εαυτός μου κάνει διακοπές, και εγώ απλά τον ταΐζω (με τροφή για το σώμα και ερωτήματα για το μυαλό). Και οι διακοπές μου, είναι άλλοτε ηρεμία και άλλοτε μοναχισμός. Άλλωστε το ένα εξαρτάται από το άλλο. 
Νοιώθω σαν σαρκοβόρο λουλούδι. Μοιάζω γλυκιά και όμορφη, όμως στην ουσία, είμαι παγίδα για τους γύρω μου. Πρόσφατα παρατήρησα την διττή μου φύση. Σε κάθε μου σχέση με ανθρώπινα όντα από απόσταση, δημιουργώ μια ψευδαίσθηση τελειότητας.  Από κοντά όμως είμαι ακριβώς το αντίθετο. ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΣΙΓΟΥΡΟ. . Και ακόμη παλεύω να αναγνωρίσω τι είναι αδικία. Να λες στον άλλον ψέματα και να νομίζει πως είναι ευτυχισμένος, ή να του λες την αλήθεια και να του γκρεμίζεις τα όνειρα; Απορώ με τον εαυτό μου. Πως μπορώ να είμαι τόσο σκληρή σαν διαμάντι και τόσο άχαρη σαν το κάρβουνο; Γνωρίζω πως με σκοτώνω, αλλά θα συνεχίσω να το κάνω μέχρι να καταλάβω πως δεν το αξίζω...

Τετάρτη 19 Μαΐου 2010

ΚΟΥΡΣΙΟΥΜΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ - Για Σένα

Τρίτη 4 Μαΐου 2010

Επερχόμενη έκρηξη...

Σταμάτα να με πιέζεις… Σταμάτα να με τράβας. Θα ψηλώσω… θα μεγαλώσω. θα γίνω μεγάλη μια μέρα από μόνη μου. Και τι θα καταλάβω; Τι θα καταλάβεις? Ξέρω… Δεν θα διαφέρουμε. Θα σταματήσω να είμαι διαφορετική. Θα πάψω να μιλώ για λουλούδια και τραγούδια. Θα μιλώ για πολέμους και χρήματα. Δεν μπορείς να με πείσεις όμως. Και ξέρεις γιατί. Υποθέτω πως δεν σε νοιάζει να γνωρίζεις. Δεν μπορείς να με πείσεις γιατί εσύ μου έμαθες να παλεύω. Εσύ μου δίδαξες την εκτίμηση και τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Εσύ μου υποσχέθηκες μέλλον και το μόνο που μου έδωσες είναι ένα κατεστραμμένο παρελθόν. Για όλα αυτά και εγώ αντιστέκομαι. Γιατί, ξέρεις, είμαι σαν ένα κομμάτι από γυαλί… Αιχμηρό και ύπουλο. Θα κοπείς όπου και αν με αγγίξεις, με όποιον τρόπο και αν το κανείς….  Μπορεί να με βλέπεις αδύναμη, να παρακαλώ να περάσουν αυτά τα αιώνια δευτερόλεπτα. Αυτά που σκίζουν την καρδιά μου στην μέση όταν πρέπει να διαλέξω, ανάμεσα στα πρέπει και στα θέλω μου. Όμως είμαι δυνατή και δεν χρειάζομαι την δική σου δανεική βοήθεια… Μπορεί να νομίσεις πως έχω προβλήματα. Μπορεί να είμαι εγώ το πρόβλημα. Ίσως και να είμαι. Για έναν και μοναδικό λόγο: γιατί ξέχασα να παραγγείλω την αυριανή μου μέρα… Δική μου η αμέλεια και την εκμεταλλεύτηκες.  Γιατί σε άφησα ελεύθερο να θέσεις τα όρια της δίκης μου ζωής… Γιατί προτίμησα να με γνωρίσεις πριν με γνωρίσω εγώ...Γιατί δεν έχω ανακαλύψει ακόμη τον εαυτό μου. ΣΥΓΝΩΜΗ, ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΣΥΜΒΕΙ…

Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

Από προσώπου γης...


Όχι, δεν μιλούσα πολύ. Μάθαινα να κρατάω μέσα μου ότι με ενοχλούσε. 'Έμαθα να συζητώ με τον εαυτό μου.
΄Εμαθα να ΤΟΝ ξεχνάω.
Σε γελασάνε μικρή.
Δεν μπορείς να θυμάσαι και να ξεχνάς όποτε θέλεις. Απαράβατος κανόνας και βάρβαρος συνάμα. Όποιος σου είπε πως μπορείς να τα βάλεις με την ψυχή σου, σου είπε ψέματα μικρή. Γιατί όντως είσαι μικρή. Και δεν θα μεγαλώσει ποτέ το παιδί που ζει μέσα σου, γιατί εσύ δεν το αφήνεις. Δεν είναι δύσκολο. Το μονό που έχεις να κάνεις, είναι να αγαπήσεις το παρελθόν σου, πριν μισήσεις το μέλλον σου. Πως να αγαπήσεις αυτό που σε πονά όμως; Γιατί δεν παλεύεις; ((Γιατί να παλέψω;)) Γιατί τα παρατάς; ((Γιατί όχι;)) Τα παρατάς, γιατί όταν μιλάς την γλώσσα του κόσμου, δεν σε καταλαβαίνει κάνεις. Και όταν μιλάς στην γλώσσα του πολέμου, σε κατακρίνουν οι ίδιοι οι πολεμιστές. Και που θα πας; Από ποιόν θα κρυφτείς έτσι όπως είσαι; Σκάσε. ΣΚΑΣΕ. Με κουράζεις. Με πληγώνεις. ΜΕ ΠΟΝΑΣ. Μπορείς να τρυπάς με τα λόγια σου, αλλά δεν σου επιτρέπω να το κάνεις. Μπορείς να διαπεράσεις με τις λέξεις σου, αλλά δεν σου επιτρέπω να το κάνεις. Μπορείς όμως και το κάνεις. Και δεν μετρά η άποψη μου όταν έχεις ήδη αποφασίσει να με ταπεινώσεις. Τότε γιατί να έχω άποψη; Τότε γιατί έχω άποψη; Κανείς δεν μου απαντά, και όποιος προσπαθεί, ποτέ δεν μου δίνει μια πλήρη απάντηση. Απλά δεν γνωρίζει την απάντηση. Απλά μιλά για να μιλά. Τόσο απλά, που μια εικόνα ενός σιδηροδρομικού σταθμού μπορεί να σε κάνει να βάλεις τα κλάματα. Τόσο επώδυνα, που κλαις και μισείς τον εαυτό σου. Τόσο, τόσο...

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

ΒΑΒΕΛ

ΖΩ… το ξέρω γιατί μου το είπατε. Μου το είπατε σε πολλές γλώσσες. Αλλά πάνω από όλα ζω γιατί το βλέπω… Zω γιατί το νοιώθω. Bλέπω τον κόσμο και βλέπω τα σύννεφα. Bλέπω τους ανθρώπους και βλέπω την καταστροφή. Βλέπω την ζωή σας και τον θάνατο σας. Είστε ευτυχισμένοι αλλά είστε απεγνωσμένοι. Παλεύετε να μεγαλώσετε, για να αναπολήσετε την παιδική σας ηλικία. Παίζετε με παιχνίδια σαν να μη μεγαλώσατε ποτέ. Παίζετε με όπλα, σαν να γεννηθήκατε μεγάλοι. Άπειρη η βλακεία σας όταν δεν ξέρετε τι θα πει παιχνίδι. Μαθαίνετε στα παιδιά σας να σκοτώνουν για να μη ζητήσουν βοήθεια. Σκοτώνεται τα παιδιά σας για την τιμή σας. ΒΟΉΘΕΙΑ. Ο κάθε ήχος για σας είναι μια εκτοξευμένη σφαίρα. Ξεχνάτε τι θα πει η μελωδία της ησυχίας. Μαλώνετε. Πέφτετε στο κενό και θυμώνετε με αυτόν που σας κλότσησε κατ’ εντολή σας. Δε δέχεστε την διαφορετικότητα σας. Είστε άδειοι. Έρημος η ψυχή σας και άμμος τα αισθήματα σας. Σας πιάνει πανικός όταν είναι να χάσετε και πεθαίνετε για να νικήσετε. Φοβάστε να επικοινωνήσετε. Σας πονούν οι λέξεις που προφέρετε γιατί δεν τις πιστεύεται. Δεν ξέρετε καν τι σημαίνουν. Ο χρόνος δεν σας αγγίζει γιατί δεν θυμάστε. Απλά περιφέρεστε… Απλά ζείτε… απλά ΖΩ…